Zazwyczaj koty albo się lubi, albo nie. Zwierzęta te nie są tak oddane człowiekowi jak psy. Koty to więksi indywidualiści. To one decydują, czy chcą się w danym momencie bawić, czy też chcą mieć święty spokój. Kota nie da się do niczego zmusić. Poprzez swoją postawę daje nam znak, czy jest zły, czy może ma ochotę się pobawić.W miastach, osoby posiadające koty, często wcale nie wypuszczają ich z mieszkania. Rzadko bowiem widzi się kogoś prowadzającego kota na smyczy. Zatem cały świat kota zamyka się w czterech ścianach. Dlatego należy zadbać o to, aby kot w domu czuł się dobrze. Kot powinien mieć swoje miejsce do spania, a w kuchni miejsce na miseczki z wodą i jedzeniem. No i jeszcze należy przewidzieć w domu miejsce na kuwetę. Aby nie niszczył nam sprzętów domowych, należy kupić mu odpowiednie zabawki.Na wsiach koty mają znacznie więcej swobody, niż w mieście. Ale też i więcej obowiązków. Kot został udomowiony w celu tępienia gryzoni. Dziś dobrze odżywione miejskie koty rzadko zadają sobie trud zapolowania na myszy.

Każda osoba, która na co dzień zajmuje się końmi wie doskonale, że są to piękne, ale bardzo wymagające zwierzęta, które potrzebują odpowiedniego traktowania i opieki na wysokim poziomie. Bez odpowiedniego wyposażenia opieka nad nimi może być po prostu niemożliwa. Co więc warto zrobić? Przede wszystkim odwiedzić dobry sklep dla koni, w którym znajdziemy wszystko to czego potrzebujemy a więc: akcesoria do pielęgnacji sierści i kopyt, poidła, uprzęże i tym podobne. Wybierając rzeczy dla konia pamiętajmy, że niezwykle ważna jest ich wysoka jakość. Tylko taki sprzęt i akcesoria będą bezpieczne dla zwierzęcia a do tego posłużą nam przez długi czas.
Robiąc zakupy w tego typu sklepie warto również wybrać odpowiedni strój na konia, który zapewni nam komfort i bezpieczeństwo w trakcie jazdy, tresury czy pielęgnacji konia. Obecnie w sklepach dla koni możemy znaleźć szeroki wybór tego rodzaju strojów. Znalezienie takiego, który spełni nasze oczekiwania nie powinno więc być trudne.

Bez względu na to gdzie będzie umieszczone posłanie dla psa on musi się tam czuć bezpiecznie i komfortowo. Powinno to być miejsce spokojne czyli na przykład jakaś wnęka czy kąt. Legowisko nie powinno być umieszczone pod oknem gdyż zza niego mogą dobiegać dźwięki niepokojące psa, nie powinno być również pod stołem gdyż będziemy narażać psa na możliwość kopniecie niechcący przez któregoś biesiadnika oraz korytarz i okolice drzwi też nie są wskazane. Legowisko psa powinno być wykonane z materiałów naturalnych. Może to być materac wypełniony grochem. Taki materac doskonale dopasuje się do wielkości i wagi psa dzięki czemu będzie dla niego bardzo wygodny. Nie warto kupować dla psa wiklinowego koszyka gdyż szczeniak na pewno go pogryzie a większy i starszy pies nie zaakceptuje. Zresztą taki pogryziony koszyk niezbyt pięknie wygląda. Natomiast jeśli pies jest małej rasy może zaakceptować tak zwana budkę zrobiona z materiału. W takiej budce najprawdopodobniej mu się spodoba i będzie tam z chęcią spędzał cały swój czas gdy nie ma właścicieli w domu.

Pies jest przyjacielem człowieka i zanim zdecydujemy się przyjąć go poda swój dach trzeba przemyśleć kilka kwestii. Decyzji nie wolno podejmować zbyt pochopnie i w spokoju należy przemyśleć wszystkie „za” i „przeciw”. Pochopnie podjęta decyzja może spowodować różne problemy typu gdzie będzie mieszkał pies (legowisko), kto go będzie wyprowadzał na spacery i przede wszystkim czy pies nie będzie zbyt długo sam w domu. Inna bardzo ważną rzeczą jest ile mamy miejsca w domu gdyż do małych mieszkań nie nadaje się pies na przykład dog czy bernardyn, jeśli mamy mało czasu na spacery to nie decydujmy się na psa rasy samojed gdyż wymaga długich spacerów a raczej marszobiegów. Jeśli mamy w miarę dużo czasu i dom z ogródkiem to możemy się zdecydować na psa rasy wilczur. Jest on wspaniałym towarzyszem na długie spacery jak również jest psem obronnym który będzie strzegł naszego domu jak będziemy w pracy. Do małych mieszkań nadają się małe pieski na przykład terierki czy mopsiki. Niestety należą one do psów hałaśliwych.

Dzik pochodzi z rodziny świniowatych długość jego ciała dochodzi często do2 metrów. Masa ciała to 50-190 kilogramów. W niektórych okolicach dziki osiągają większe rozmiary. Zjawisko to jest zgodne z ekologiczna regułą Bergmana mówiąca, że zwierzęta żyjące w strefie cieplejszej Sa mniejsze i lżejsze niż pobratymcy ze stref zimnych. Dzika nie da się pomylić z żadnym innym ssakiem europejskim, jego ubarwienie jest zmienne od czarnego po płowe, często jest podobne do barwy gleby występującej właśnie w tej okolicy. Niekiedy szczecina dzika jest tak posklejana żywica i błotem, że po bokach tworzy się coś przypominającego pancerz. Dzika takiego myśliwi nazywają stolnikiem. Młode warchlaki maja do 3-4miesiąca życia po bokach charakterystyczne jasne paski. Odyniec jest znacznie większy od lochy. W starszym wieku cechuje się znacznym rozwojem górnych kłów. Ob3ecność dzika zdradza już z daleka wydzielany przez niego charakterystyczny zapach. Pachną nim także miejsca zryte przez dzika i miejsca w których się tapla w błocie.

Niektóre ssaki są naturalnymi wrogami zwierząt, które niszczą uprawy. Wiele gatunków ssaków to zwierzęta owadożerne lub mięsożerne. Drapieżniki, na przykład kuny, łasice czy koty, polują na gryzonie zjadające zboże. Inne ssaki same są szkodnikami, szczególnie takie małe zwierzęta jak myszy, szczury czy norniki. Są one niszczycielami zgromadzonych plonów i upraw. Niektóre ssaki są nosicielami chorób zakaźnych, niekiedy groźnych dla człowieka (na przykład dżumy, tularemii, wścieklizny czy gruźlicy). Wścieklizna jest roznoszone jedynie przez tą gromadę zwierząt, na przykład lisy, psy czy koty. Niektóre choroby, takie jak dżuma, przenoszą pasożyty z ludzi na szczury i na odwrót. Zwierzęta hodowane ze względu na mięso, na przykład świnie czy bydło, mogą być źródłem zakażenia pasożytami (nicieniami, tasiemcami lub przywrami). Większość dużych ssaków jest zagrożona wymarciem, niektóre mniejsze także. Dlatego został stworzony Międzynarodowy Fundusz Ochrony Dzikich Zwierząt, którego symbolem jest panda wielka. Oprócz niej zagrożone są także małpy człekokształtne, wszystkie nosorożce, lemury, wielkie koty i wiele innych. Próbuje się ochronić większość ssaków poprzez zakładanie parków narodowych i rezerwatów, zakaz kłusownictwa i wielorybnictwa oraz hodowlę zwierząt w ogrodach zoologicznych. Niestety, działania te są niewystarczające, a wiele gatunków wkrótce wyginie przez człowieka, który niszczy naturalne środowiska wielu zwierząt.

Zapotrzebowanie na pokarm u ssaków jest bardzo wysokie, dlatego też mechanizm pobierania pokarmu musiał być usprawniony. Zmiany dotyczą głównie uzębienia. Ssaki są heterodontyczne, ich uzębienie jest zróżnicowane i przystosowane do zdobywania określonego pokarmu. Wyróżnia się u nich zęby przednie: siekacze i kły oraz policzkowe: przedtrzonowe i trzonowce. Może ich być nawet 44, ale zazwyczaj jest ich mniej. Ssaki mają jedynie dwa pokolenia zębów – mleczne i stałe. Uzębienie ssaków charakteryzują różne specjalizacje, swoiste dla poszczególnych rzędów. U kopytnych i gryzoni brakuje kłów, zęby policzkowe zależnie od gatunku zwierzęcia mają różne rzeźby powierzchni. Zęby, które są narażone na ścieranie, niekiedy odrastają stale od dołu. Mięsiste policzki i wargi zapobiegają wypadaniu kawałków pokarmu z pyska. Pożywienie miesza się ze śliną, trafia poprzez przełyk do żołądka, potem do jelita cienkiego, a następnie do jelita grubego. Pozostałość z pokarmu jest wydalana przez odbyt. Ssaki są płucodyszne. Ich płuca składają się z drobnych pęcherzyków płucnych, znajdujących się na końcach oskrzelików, które są rozgałęzieniami oskrzeli, stanowiących rozwidlenie tchawicy. Powietrze dostaje się do płuc dzięki ruchom mięśni międzyżebrowych oraz dzięki skurczom przepony.

Aby pies był zdrowy i zadowolony musimy go odpowiednio pielęgnować. Podstawą pielęgnacji psa jest jego systematyczne szczotkowanie. Psy z krótszą sierścią można szczotkować raz na tydzień ale te długowłose wymagają tego zabiegu codziennie gdyą iż sierść może się skołtunić i wtedy pozostanie jedynie wycinanie takich kołtunów. Innym zabiegiem jest kąpiel psa. Psa kąpiemy wtedy gdy zachodzi taka potrzeba. Jeśli nic się nie dzieje to kąpiel może być i raz na trzy miesiące ale jeśli nasz pupil wrócił ze spaceru niezbyt pachnący to trzeba wziąć się za kąpanie i to bez względu na to który to już raz robimy w tym tygodniu. Do kapania stosuje się odpowiednie szampony kupowane w sklepach zoologicznych albo u weterynarza. Szampony mamy kosmetyczne i lecznicze (przeciw insektom lub kleszczom) i w zależności od potrzeby stosujemy odpowiedni. Zawsze trzeba stosować szampon przeznaczony dla psów gdyż taki dla ludzi nie nadaję się dla nich. Pies wykąpany musi być starannie wytarty i wyszczotkowany. Nie wolno psa z mokrą sierścią wypuszczać na podwórko.

Lew to władca zwierząt, król dżungli i jeden z najstraszniejszych drapieżników ze wszystkich zwierząt na świecie. Warto nadmienić, że lwy żyją najczęściej w dżunglach, polują całymi stadami i właśnie polowanie za mięsem, za pożywianiem zajmuje im większość czasu, warto nadmienić, że lwy bowiem najczęściej po prostu śpią, i właśnie sen zajmuje im niemal cały dzień z życia. Lwy potrafią spać nawet po kilkanaście godzin dziennie, w przeciwieństwie na przykład do żyrafy, która sypia po kilka minut dziennie, lwy więc jak na królów zwierząt są bardzo leniwe, przeprowadzają właściwie tylko i wyłącznie polowania , a reszta część dnia jest już dla nich tylko i wyłącznie wypoczynkiem po ciężkim bądź co bądź i najczęściej z racji swojej siły bardzo udanym polowaniu. Lwy potrafią ważyć nawet 400 kilogramów, co jest bardzo dużą jak widać wielkością. Lew jest oczywiście ssakiem i jest eukariota. Jego rząd to oczywiście drapieżne, lew jest też zwierzęciem należącym do rodziny kotowatych, jeno z najniebezpieczniejszych zwierząt na świecie.

Pochodzi on z rodziny kretowanych, długość jego głowy o tułowia od 11 do 14 centymetrów, ogon natomiast ma długość 13-15 centymetrów. Masa ciała od 50 do 80 gram. Ma on bardzo ruchliwy ryjek oraz malutkie oczy. Ogon jest dłuższy od głowy i tułowia łącznie. Płaskie stopy poza gęstym oszczeceniem ułatwiającym pływanie pokryte są łuseczkami, palce spięte błoną. Występują one w Pirenejach oraz w północnych rejonach Hiszpanii i Portugalii. Uwielbiają potoki górskie oraz zbiorniki wody stojącej od 300 do 1200 metrów nad poziomem morza. Aktywny jest głownie w nocy, poluje w wodzie, dlatego też świetnie i zwinnie pływa. Nory kopie w brzegu, wydaje wysoki furkoczący dźwięk. Co do rozrodu to samica w kwietniu rodzi 4 młode. Pożywieniem jego Sa głównie owady lecz zdarzają się również drobne kręgowce takie jak na przykład ślimaki. Warto zobaczyć to ciekawe stworzenie którego pyszczek przypominać może trąbę słonia. Niestety na naszych terenach go nie spotkamy gdyż jak wyżej zostało nadmienione występuje nielicznie np. w Pirenejach.